অনুতপ্ত (অনুগল্প)

     

       হঠাৎ ফোনটো বাজি উঠাত তন্ময়তা ভাগিল সত্যজিতৰ ৷ হাতত জ্বলি থকা চিগাৰেট ডালত শেষ শোহাটো মাৰি নিষ্ঠুৰ ভাৱে হত্যা কৰিলে সেইডালক ৷ স্ক্ৰিণত ভাহি উঠা নম্বৰটো চালে ৷ অচিনাকী নম্বৰ ৷ সি ৰিচিভ কৰিলে ৷ আনটো মুৰৰ পৰা ভাহি অহা কন্দামুৱা মাতটো শুনি তাৰ বুজিবলৈ বাকী নাথাকিল ৷ সেইটো জৰ্ণাৰ মাত ৷ তাৰ এসময়ৰ প্ৰেয়সী ৷ যাৰ মাতটো এদিন শুনিব নাপালেই সি পাগলৰ দৰে হৈ গৈছিল সেই মাতটো অবিহনেই সি দুটা বছৰ কটাইছে ৷ বহুত কষ্টৰে ৷-
: হেল্ল, স..ত্য..জি..ত ৷ মই জৰ্ণা ৷ থোকাথুকি হৈ ওলাইছিল জৰ্ণাৰ মাতটো ৷
: ওম ৷ ধৰিব পাৰিছো ৷ কোৱা ?
:মোক বচোৱা ওঁ সত্য ৷
:কি হ'ল ভালকৈ কোৱাচোন বুজাই ৷
: অনুপৰ এক্সিডেন্ট হৈছে ৷ তেজ গৈছে বহুত ৷ AB+ তেজ লাগে ৷ এঘন্টাৰ ভিতৰত তেজ আনিব দিছে ৷ ব্লাড বেংকতো নাই সেই গ্ৰুপৰ তেজ ৷ তোমাৰহে সেই গ্ৰুপৰ তেজ আছে ৷ মোৰ শিৰৰ সেন্দুৰখিনি বচোৱাওঁ ৷ সত্য…৷
হুকহুকাই কান্দি দিছিল তাই ৷
:কত আছা এতিয়া ?
:জি.এম.চি.এইছ. ত ৷
: ফোনটো ৰখা মই গৈ আছো ৷

বাইকখন লৈ ওলাই গৈছিল সি ৷ বহু ভাৱনাই মনত দোলা দি গৈছিল তাৰ ৷ "দুবছৰ আগতে এনেকুৱা এটা দিনতেই তাইৰ মাতষাৰ শুনিবলৈ অথবা এটি মেছেজৰ বাবে অধীৰ আগ্ৰহেৰে বাট চাই ৰৈছিল সি ৷ তাই বাৰে বাৰে নিৰাশ কৰিছিল তাক ৷ তাৰ জীৱনটোক লৈ ঠাট্টা কৰি তাই এদিন অনুপ নামৰ চৰকাৰী চাকৰিয়াল এজনৰ লগত বিয়াত বহিছিল ৷ তাৰ নিস্বাৰ্থ মৰম ভালপোৱা ইত্যাদি ভৰিৰে মোহাৰি পেলাইছিল তাই ৷" সি ভাগি পৰিছিল যদিওঁ তাইক জীৱনত সফল হৈ দেখুৱাবলৈ বদ্ধপৰিপক্ক হৈছিল সি ৷ অশেষ চেষ্টাৰ ফলত তাই এৰি যোৱাৰ এবছৰ পিছতেই সি পাই গৈছিল স্বাস্থ্য বিভাগত এটি চৰকাৰী চাকৰি ৷ এইবোৰ কথা ভাৱি গৈ থাকোতেই সি গুৱাহাটী মেডিকেল কলেজ হস্পিতালখন গৈ পাইছিল ৷ দুই ইউনিত তেজ দি ওলাই আহিছিল সি ৷ স্বামীৰ জীৱন ৰক্ষা কৰাৰ বাবে জৰ্ণাই হাতযোৰ কৰি কৃতজ্ঞতা জনাইছিল প্ৰাক্তন প্ৰেমিক সত্যজিতক ৷ তাৰ লগত কৰা অন্যায়ৰ ক্ষমাওঁ বিচাৰিছিল ৷ তাইৰ এসময়ৰ অহংকাৰ সকলো চকুলো হৈ চৰনত পৰিছিল তাৰ ৷ বাইকখন লৈ উভতি আহিছিল সি ৷ আজি জয়ী হৈছে সি ৷ মনটো যথেষ্ট উৎফুল্লিত আজি তাৰ, যুদ্ধ জয় কৰি তিৰংগা উৰাবলৈ সক্ষম হোৱা প্ৰতিজন সৈনিকৰ দৰেই …৷

                       ***সমাপ্ত***

              (পঢ়ি কেনে পালে জনালে সুখী হ'ম)