বিধৱা (চুটি গল্প)

বেৰৰ জোলোঙাইদি ৰ'দৰ সামান্য ৰশ্মি আহি চকুত পৰাত থতমতকৈ সাৰ পালে মিনতিয়ে ৷  কাষত ল'ৰা দুজন লাল কাল হৈ শুই আছে ৷ কেইবাঠাইটো ফটা কঁঠাখন দুয়োজনকে ভালকৈ মেৰিয়াই দি বাহঁৰ চাঙখনৰ পৰা নামি আহিল তাই ৷ ৰাতিপুৱাৰ নিত্যকৰ্মখিনি কৰি কামলৈ যাবলৈ ওলাল তাই ৷ এঘৰত কামকৰি পোৱা পইচাৰে সিহতঁৰ তিনিজনীয়া ঘৰখন নচলে ৷ সেয়ে কষ্ট হ'লেও আৰু আন এঘৰত কাম কৰিবলৈ লৈছে তাই ৷ যথেষ্ট দুঘৰত কাম চম্ভালিবৰ কাৰনে ৰাতিপুৱা সোনকলেই যাবলগা হয় তাই ৷ পাকঘৰত খাবলৈ খুদ-কণ এটিও নাই ৷ যিখিনি আছিল যোৱাকালি দিনতেই শেষ হৈছে ৷ ৰাতি দুয়োজনকে এটা ব্ৰেড ভগাই খাবলৈ দি শুৱাই থৈছিল ৷ এতিয়া পুতেক দুজনক খাবলৈ একো থৈ যাব নোৱাৰাৰ যন্ত্ৰনাত বুকুখন বিষাই গ'ল তাইৰ ৷ উপাই নাই ৷ বিধৱা তাই ৷ বাঁহৰ বেৰখনত এডাল ফুলৰ মালা সহকাৰে ওলোমাই থোৱা গিৰিয়েকৰ ফটোখনলৈ তধা লাগি চাই ৰ'ল তাই…৷

: অই দুৱাৰ খুল ?

: কোন?

: খুল বুলিছো নহয় ? নে ভাগি দিম দুৱাৰ ৷

মিনতিৰ গিৰিয়েক হৰকান্তই ভয়ে ভয়ে খুলি দিছিল দুৱাৰখন ৷ লগে লগেই ভিতৰলৈ সোমাই গৈছিল দুজন অস্ত্ৰধাৰী যুৱক ৷ ৰাতিটো কাৰনে আশ্ৰয় বিচাৰিছিল সিহঁতে ৷ অন্য কোনোবাক জনাব চেষ্টা কৰিলেই গুলিয়াই হত্যা কৰিম বুলি ভাৱুকি দিছিল সিহঁতৰ পৰিয়ালটোক ৷ ভয়ে ভয়ে সিদিনা উজাগৰী নিশা কটাবলগীয়া হৈছিল সিহঁতৰ পৰিয়ালটিয়ে ৷ আৰু পুৱতিনিশাই ল'ৰা দুজনে সিহঁতৰ ঘৰৰ পৰা বিদায় লৈছিল ৷

এই ঘটনাটোৰ ঘটাৰ পিছৰ পৰাই ব্যৱসায়ত মন বহুৱাব পৰা নাছিল হৰকান্তই ৷ এটা ভয়ে অনবৰতে খেদি ফুৰা হৈছিল তাক ৷ সৰু দোকান এখন দি সুন্দৰকৈ পোহপাল কৰিছিল সি পৰিয়াটো ৷ কিন্তু চাৰিদিন পিছত হঠাতেই পুলিচৰ লোক কেইজনমানে জোৰজবৰদস্তিকৈ গাড়ীএখনত উঠালৈ লৈ গৈছিল তাক ৷ পৰিয়ালটোত কান্দোনৰ ৰোল উঠিছিল ৷ উগ্ৰপন্থীৰ লগত জড়িত থকাৰ সন্দেহত থানাৰ ভিতৰত গোটেই নিশা বেয়াকৈ প্ৰহাৰ কৰিছিল তাক কেইজন মান পুলিছে ৷ ৰাতিপুৱা মুমূৰ্ষ অৱস্থাত হৰকান্তক হস্পিতালত ভৰ্তি কৰা হৈছিল যদিও শেষ নিশ্বাস ত্যাগ কৰিছিল সি ৷ সুন্দৰভাৱে জীৱন যাপন কৰা পৰিয়ালটোলৈ আচম্বিতে নামি আহিল ঘোৰ অন্ধকাৰ ৷ হঠাতে গিৰিয়েকক হেৰুৱাই সকলোফালে অন্ধকাৰ দেখিলে মিনতিয়ে ৷ কিন্তু ল'ৰাহালৰ মুখলৈ চাই জীয়াই থাকিবলৈ বাধ্য হৈছিল তাই ৷

: মা , ভোক লাগিছে?- সৰু ল'ৰাটোৰ চিঞৰত তন্ময়তা ভাগিছিল মিনতিৰ ৷ ইমান পৰে গিৰিয়েকৰ ফটোখনলৈ চাইয়ে আছিল তাই ৷ ইতিমধ্যে চকুলোই তিয়াই পেলাইছিল তাইৰ দুগাল ৷ মনে মনে চকুলোখিনি মচি ল'ৰাটোক কলে-

:বাবা, মই কামৰ পৰা আহোতে এমোনা খোৱাবস্তু অানিম দেই ৷ এতিয়া মুখ হাত ধোৱাগৈ যা ৷

মই কামলৈ যাওঁ ৷

 উচুপি উচুপিয়ে ওলাই গৈছিল মিনতি… ৷

                         ***সমাপ্ত***